W średniowieczu w Stargardzie funkcjonowały 4 ośrodki lecznicze (Szpital św. Ducha, Lazarety: św. Jerzego, św. Jobsta, oraz dla ubogich), a w 1820 r. w Bramie Świętojańskiej uruchomiono szpital dla obłąkanych. W latach siedemdziesiątych XIX wieku rozpoczęto budowę nowoczesnych szpitali. W południowej części miasta (Szpitale Karowa, Wilhelma, Jurgena, dla osób starszych). W 1878 roku oddano do użytku Szpital Moviusa (obecnie budynek A przy ul. Wojska Polskiego 27), który swoją budową nawiązuje do budownictwa sanatoryjnego. W 1910 zostały otwarte kolejne dwa budynki z czerwonej cegły z przeznaczeniem na biuro i oddział męski. Polski Szpital stargardzki powstał w 1946 roku na bazie oddziałów: internistycznego i chirurgicznego. Zabezpieczały one podstawowe potrzeby zdrowotne okolicznych mieszkańców. Wraz ze wzrostem liczby mieszkańców miasta tworzono dalsze oddziały. Profil szpitala odpowiadał kierunkom rozwoju ówczesnej medycyny oraz możliwościom ekonomicznym regionu. W latach osiemdziesiątych XX wieku, w pobliżu Osiedla Pyrzyckiego rozpoczęto budowę Szpitala Geriatrycznego. Upadek systemu spowodował zatrzymanie prac budowlanych, a w konsekwencji ich całkowite zaprzestanie. Znamiennym był rok 1973, kiedy utworzono Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej. Zrzeszał większość jednostek służby zdrowia na terenie powiatu stargardzkiego. Obecnie w Stargardzie działa Samodzielny Publiczny Wielospecjalistyczny Zakład Opieki Zdrowotnej im. Kazimierza Dłuskiego. SPWZOZ mieści się w dwóch lokalizacjach. Przy ul. Wojska Polskiego 27 znajduje się Szpital Wielospecjalistyczny, Ambulatoryjna Opieka Specjalistyczna i Diagnostyczna, oraz Administracja. Przy ul. Staszica 16 znajduje się Szpital Rehabilitacyjny im dr Zbigniewa Petrigo, oraz Ambulatoryjna Opieka Specjalistyczna i Rehabilitacyjna.
Po wielu latach starań w roku 2005 oddano nowy pawilon szpitalny. W budynku (B) tym, znalazły miejsce następujące oddziały: ginekologiczno – położniczy, neonatologiczny, chirurgiczny ogólny, blok operacyjny, oddział otolaryngologiczny, okulistyczny i urazowo – ortopedyczny zespołu chirurgii jednego dnia. Na parterze budynku B znajdują się: szpitalny oddział ratunkowy (SOR) z gabinetami ginekologicznym i położniczym, oraz poradnia ginekologiczno – położnicza i neonatologiczna. Znalazła tam swoje miejsce pracownia audiometrii i poradnia medycyny paliatywnej. W latach 2008 – 2010 miała miejsce kolejna ogromna inwestycja jaką była: modernizacja zabytkowego budynku A. Wykonano również remont budynku, w którym mieści się oddział pediatryczny, oraz budynku J, który w chwili obecnej jest siedzibą Administracji szpitala i części poradni specjalistycznych. Zbudowano od podstaw Szpitalny Oddział Ratunkowy połączony ze wszystkimi budynkami szpitala przy ul. Wojska Polskiego.
W lipcu 2010 roku Firma Fresenius Nephrocare dobudowała do budynku B stację dializ oraz nowoczesną salę operacyjną i sale łóżkowe na oddziale chirurgicznym ogólnym. Obiekty te spełniają wszelkie normy krajowe i europejskie stawiane placówkom służby zdrowia. Nadal jednak trwają prace nad modernizacją pozostałych obiektów znajdujących się w kompleksach szpitalnych przy ulicy Wojska Polskiego oraz Staszica.
